Wskazania i kwalifikacja do zapłodnienia In Vitro

W początkach rozwoju In Vitro metoda ta służyła głównie kobietom z uszkodzonymi jajowodami. Obecnie wskazania do stosowania tej metody obejmują również czynnik męski (nieprawidłowości nasienia), jak również zaburzenia wytwarzania komórek jajowych u kobiet.

Czynnik kobiecy (jajowodowy):

• u pacjentek z trwałym uszkodzeniem jajowodów lub ich brakiem (uniemożliwia to migrację plemników i transport komórki przez jajowód w celu zapłodnienia),
• u pacjentek zdyskwalifikowanych z leczenia operacyjnego,
• ciężka postać endometriozy – endometrioza jest chorobą polegającą na występowaniu w organizmie ognisk pozamacicznego endometrium, czyli błony śluzowej macicy,
• u pacjentek z upośledzoną funkcją jajowodów przy zachowanej drożności lub po operacji mikrochirurgicznej i upływie 2 lat bez ciąży, warunkiem zalecenia oczekiwania jest brak innych czynników mogących mieć wpływ na szansę na ciąże (nieprawidłowe nasienie, wiek kobiety > 35 lat, czas trwania niepłodności < 3 lat, endometrioza, zaburzenia jajeczkowania).

Czynnik męski:

• uszkodzenia jąder – brak, a także zła lub niewystarczająca produkcja plemników; gdy całkowita liczba plemników ruchomych < 1 mln – wskazane ICSI/IMSI,
• niska ruchliwość plemników – liczba plemników ruchomych 1-10 mln, w przypadku niepłodności dłuższej niż 2 lata,
• ejakulat zawiera ponad 30% plemników o nieprawidłowej budowie,
• jednoczesne występowanie trzech zaburzeń ejakulatu: małej liczby plemników, niskiej ruchliwości i nieprawidłowej budowy,
• brak plemników w ejakulacie, ale obecność w jądrach lub najądrzach,
• aspermia – brak ejakulatu.

 Niepłodność niewyjaśnionego pochodzenia:

• wielokrotnie nieudane inseminacje domaciczne bez odnalezienia wyraźnej przyczyny problemu,
• niepłodność immunologiczna – w śluzie szyjkowym lub/i tkance jajnikowej występują przeciwciała, które atakują i niszczą plemniki,
• niepłodność idiopatyczna (czyli niewyjaśnionego pochodzenia) – niemożność posiadania przez parę potomstwa przy braku jakichkolwiek nieprawidłowości w podstawowych badaniach diagnostycznych,
• wady genetyczne komórek rozrodczych męskich i żeńskich,
• jeżeli niepłodność trwa powyżej 3 lat,
• jeżeli wiek pacjentki wynosi powyżej 35 lat.

 Zaburzenia hormonalne a wskazania do In Vitro:

• 12 cykli stymulowanych bez efektu,
• nieudane próby inseminacji domacicznej – maksymalnie do 6 prób u Pacjentki poniżej 35 roku życia; dla Pacjentek powyżej 35 roku życia – maksymalnie 4 próby.

Leczenie metodą zapłodnienia pozaustrojowego in vitro stosuje się także u płodnych par, u których:

• partner jest nosicielem wirusów HIV lub HCV, a partnerka nie jest zarażona,
• para jest nosicielem zmian genetycznych, które powodują ciężkie oraz nieodwracalne zmiany także u potomstwa, a diagnostyka przedimplantacyjna pozwala uniknąć trudnej decyzji o przerwaniu ciąży,
• partnerka rozpoczyna leczenie przeciwnowotworowe i gdy stosowane leczenie z dużym prawdopodobieństwem nieodwracalnie uszkodzi jajniki; przy indukcji jajeczkowania uzyskuje się dużą liczbę rozwijających się pęcherzyków i sytuacja ta powoduje duże ryzyko wystąpienia ciąży wielopłodowej.