Strona główna » Zdiagnozowana niepłodność – rozpoczęcie leczenia » Techniki laboratoryjne
Centrum Leczenia Niepłodnosci Angelius jako pierwszy ośrodek w Polsce wprowadził metodę witryfikacji, czyli krioprezerwacji gamet i zarodków.
Mrożenie oocytów i zarodków jest istotnym elementem technik wspomaganego rozrodu. Nasze laboratorium już w 2008 roku jako pierwsze w Polsce wprowadziło technikę ultraszybkiego mrożenia, czyli witryfikację. Witryfikacja jest alternatywnym podejściem w temacie mrożenia zarodków w stosunku do metody slow-freezing. Metoda ta okazała się krokiem milowym w kriokonserwacji (mrożeniu) zarówno oocytów, jak i zarodków. Doskonale świadczą o tym nasze statystyki z kriotransferów.
Mrożeniu poddawane są zarodki, które wykazują zdolność do prawidłowego rozwoju. Ich prawidłowy rozwój uprawdopodobniają: tempo i podział komórek, stopień rozwoju w odniesieniu do wieku zarodka i ich budowa morfologiczna. Dzięki temu pacjenci starając się o kolejne dziecko lub w sytuacji gdy poprzedni transfer był nieudany, mają możliwość transferowania zarodka/zarodków bez konieczności ponownej stymulacji hormonalnej i punkcji.
Zarodki zamrażane są w odpowiednich podłożach, w temperaturze ciekłego azotu (– 196°C) i w takich warunkach mogą być przechowywane przez wiele lat.
Mrożenie zarodków ma dwie najważniejsze zalety:
• oszczędza zdrowie kobiety,
• znacznie obniża koszty leczenia.
Stymulacja hormonalna może prowadzić do uzyskania dużej liczby dojrzałych komórek jajowych, jednak nie wszystkie mogą lub muszą zostać poddane procedurze zapłodnienia In Vitro.
W sytuacji gdy:
• pacjentka nie ukończyła 35. roku życia, ustawa o leczeniu niepłodności z 2015 roku obliguje do przeprowadzenia procedury na maksymalnie 6-ciu komórkach, chyba że istnieją wskazania lekarskie do użycia wszystkich uzyskanych oocytów,
• na życzenie pacjentów nie wszystkie komórki jajowe zostają poddane zapłodnieniu (np. przy braku zgody na mrożenie zarodków),
• doszło do pobrania komórek jajowych, jednak nie pozyskano plemników.
Metoda witryfikacji daje możliwość zamrożenia nadliczbowych komórek jajowych i zastosowanie ich do procedury In Vitro w późniejszym czasie, bez konieczności przeprowadzania ponownej stymulacji hormonalnej.
O zamiarze mrożenia dojrzałych komórek jajowych nie poddanych zapłodnieniu In Vitro należy poinformować lekarza w trakcie wizyt kontrolujących przebieg stymulacji hormonalnej.
Preimplantacyjną diagnostykę genetyczną (PGD) wykonuje się w celu wykrycia ewentualnych wad i chorób, które dziecko może odziedziczyć po swoich rodzicach. Tego typu diagnostykę genetyczną stosuje się przede wszystkim w przypadkach, gdy w rodzinie występują przypadki chorób genetycznych (choroby jednogenowe) lub rodzice dziecka są nosicielami rearanżacji chromosomowych. Metoda PGD jest jedną z możliwości prenatalnej diagnostyki genetycznej. Daje możliwość zdiagnozowania m.in. zespołu Turnera, zespołu Downa, zespołu Patau, zespołu Klinefeltera, mukowiscydozy, hemofilii, choroby Huntingtona czy rdzeniowego zaniku mięśni. Preimplantacyjna diagnostyka PGD daje więc rodzicom szansę na posiadanie zdrowego potomstwa, nawet w sytuacji, gdy są oni w grupie ryzyka przeniesienia nieprawidłowości genetycznych.
Wskazania do wykonania badanie genetycznego PGD mogą być różne. Przede wszystkim jednak są to:
• obciążenie genetyczne stwierdzone przez genetyka w wywiadzie (np. występowanie chorób genetycznych w rodzinie, nosicielstwo translokacji chromosomowych),
• nieudane próby uzyskania ciąży po In Vitro,
• pacjentki dotknięte nawracającymi poronieniami (na tle chorób genetycznych),
• pary, u których występują znaczne uszkodzenie nasienia (wysoka fragmentacja DNA, nieprawidłowa morfologia plemników).
Materiałem wykorzystywanym do wykonywania badań genetycznych PGD są pobierane z 6-8 komórkowych zarodków blastometry lub komórki trofoektodermy, który uzyskuje się z zarodków w stadium blastocysty. Biopsje przeprowadzają doświadczeni embriolodzy w laboratorium IVF Centrum Medycznego Angelius. Otrzymany materiał analizowany jest w Laboratorium BioArray w Alicante – jednych z liderów w diagnostyce genetycznej, z którym Laboratorium IVF Centrum Medycznego Angelius współpracuje.
Wykonanie preimplantacyjnego genetycznego badania przesiewowego (PGS NGS) pozwala sprawdzić, czy w chromosomach przygotowanych do podania do macicy zarodków znajdują się jakieś liczbowe lub strukturalne anomalia. Metoda ta umożliwia transfer wyłącznie wyselekcjonowanych i prawidłowych genetycznie zarodków, co znacznie zwiększa szansę na uzyskanie zdrowego potomstwa. Uzyskanie i przygotowanie materiału do badania NGS jest analogiczne, jak w przypadku przygotowań przed wykonaniem badania PGD.
Wskazaniami do wykonania badania PGS NGS mogą być m.in.:
• dużo wcześniejszych poronień,
• niepowodzenia w implantacji zarodka,
• znaczne uszkodzenie nasienia,
• zaawansowany wiek.
Jeśli para jest zainteresowana wykonaniem badań genetycznych uzyskanych w procedurze In Vitro zarodków, powinna zgłosić taki zamiar swojemu lekarzowi prowadzącemu, który na kolejnej wizycie poinformuje Państwa o kolejnych etapach postępowania. Podstawą do przeprowadzenia tego typu badań genetycznych jest skierowanie od lekarza genetyka.
Wykonanie badania nasienia to podstawowa metoda oceny płodności mężczyzny. Pozwala ono stwierdzić czy w nasieniu występują jakieś anomalia lub zaburzenia morfologiczne związane z liczbą, budową lub ruchliwością plemników oraz płynu nasiennego
Wykonane przez specjalistę badanie umożliwia opisanie ogólnych parametrów nasienia, czyli czasu upłynnienia, wyglądu ejakulatu, lepkości, pH, liczby plemników na 1 ml nasienia, odsetek żywych i ruchliwych plemników w nasieniu, ogólną liczbę plemników w ejakulacie oraz obecność i ewentualny stopień aglutynacji, czyli zgrupowania plemników. Więcej informacji na ten temat znajdą Państwo w zakładce o badaniach nasienia.
Innym rodzajem badań diagnostycznych u mężczyzn jest posiew nasienia. Jest to rodzaj badania mikrobiologicznego, które służy diagnostyce zakażeń układu moczowo-płciowego. Badanie polega na wyhodowaniu próbki pobranego nasienia w celu wykrycia w niej ewentualnej obecności mikroorganizmów, czyli przede wszystkim bakterii i grzybów, oraz określenia ich wrażliwości na konkretne leki. Wykonany w trakcie posiewu nasienia antybiogram pozwala optymalnie zaplanować leczenie.
Ten rodzaj badania oprócz standardowego określenia liczby, ruchliwości oraz morfologii plemników, jest także podstawowym badaniem, które wykonuje się mężczyznom w celu uzyskania oceny ich zdolności do zapłodnienia. Wykonanie tradycyjnego badania nasienia nie wyklucza wykonania również fragmentacji DNA plemników. U mężczyzn z prawidłowym wynikiem nadania nasienia może bowiem występować znaczny procent uszkodzeń DNA plemników i odwrotnie, prawidłowe DNA plemników i niewielki odsetek ich fragmentacji nie musi iść w parze z prawidłowymi parametrami nasienia.
Przewiń do góry