Trombofilia wrodzona

• czynnik V Leiden (mutacja genu V czynnika krzepnięcia krwi) sprzyja powstawaniu zakrzepicy żylnej i tętniczej, zawału serca czy udaru mózgu. Uważa się, że homozygotyczni nosiciele mutacji są obciążeni większym ryzykiem rozwoju zakrzepicy niż heterozygoty. W literaturze znajdują się liczne doniesienia potwierdzające znaczenie mutacji czynnika V Leiden w rozwoju zakrzepicy żył głębokich, głównie u osób należących do rasy kaukaskiej. Są również dowody na związek mutacji czynnika V Leiden z występowaniem poronień nawracających,
• mutacja genu protrombiny 20210GA (II czynnika krzepnięcia krwi) Obecność powyższego wariantu genetycznego skutkuje wzrostem stężenia protrombiny w osoczu krwi nawet o 20%, co klinicznie powoduje nasiloną aktywność układu krzepnięcia i zwiększenie ryzyka występowania powikłań zakrzepowych. Ryzyko zakrzepicy przy obecności polimorfizmu 20210G>A jest istotnie zwiększone, jednak nie do takiego stopnia jak w przypadku czynnika V Leiden. Wzrost stężenia protrombiny poprzez wpływ na adhezję komórek, proliferację mięśni gładkich i powstawanie naczyń krwionośnych może negatywnie wpływać na funkcjonowanie łożyska i być przyczyną nawracających utrat ciąż. Szacuje się, że u nosicielek genotypu 20210GA ryzyko poronienia jest zwiększone ponad dwukrotnie. W związku z tym jednym z najczęściej rekomendowanych badań genetycznych w przypadku poronień nawracających jest oznaczanie tego właśnie polimorfizmu,
• mutacja C677T i mutacja A1298C w genie MTHFR –W wyniku polimorfizmu genu dochodzi do zmiany termolabliności MTHFR i znacznej redukcji aktywności enzymu. Prowadzi to do kumulacji homocysteiny i rozwoju hiperhomocysteinemii oraz redukcji stężenia folianów w surowicy i erytrocytach badanych pacjentów. Hiperhomocysteinemia jest niezależnym czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia zakrzepicy. Uważa się, że jest jedną z przyczyn chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym także powikłań zakrzepowo-zatorowych. U kobiet ciężarnych poza istotnym zwiększeniem ryzyka występowania poronień nawracających, może również prowadzić do rozwoju stanu przedrzucawkowego, hipotrofii płodu, przedwczesnego oddzielenia łożyska, porodu przedwczesnego, zgonu wewnątrzmacicznego, a ponadto wad cewy nerwowej oraz rozszczepu wargi i podniebienia u płodu,
  • mutacja genu PAI-1- dla prawidłowego procesu implantacji zarodka niezwykle istotna jest inwazja cytotrofoblastu w ścianę macicy, co ma miejsce zwykle między 8 a 10 tygodniem ciąży. PAI-1, natomiast wspólnie z innymi czynnikami fibrynolitycznymi odgrywa istotną rolę w kontroli procesów proteolitycznych, przebudowy w obrębie tkanek oraz migracji komórek w czasie inwazji trofoblastu. W związku z tym uważa się, że zmienione stężenie PAI-1 uwarunkowane występowaniem polimorfizmów jego genu może skutkować wystąpieniem poronień zwłaszcza w I trymestrze ciąży,
• mutacja czynnika V R2 – sprzyja powstawaniu zakrzepicy żylnej.