Strona główna » Zdiagnozowana niepłodność – rozpoczęcie leczenia » O niepłodności » Przyczyny niepłodności u kobiet
Najprostszym objawem do oceny niepłodności kobiet są nieregularnie występujące cykle miesiączkowe (np. co 2-3 miesiące) oraz dolegliwości dotyczące samych miesiączek, szczególnie pod postacią dużych bólów. Bolesne miesiączki mogą współwystępować z endometriozą w miednicy mniejszej, która jest jedną z częstszych przyczyn niepłodności żeńskiej.
Objawy schorzeń kobiecych (niektóre z nich wymagają leczenia jeszcze przed podjęciem starań o ciążę):
Nieprawidłowe krwawienia
Najczęstszą przyczyną nieregularnych i bardzo rzadko występujących miesiączek jest brak owulacji lub nieprawidłowa, opóźniona owulacja. Krwawienia miesięczne powinny występować regularnie co 23 do 35 dni, natomiast typowa miesiączka powinna trwać od 3 do 7 dni.
Przy leczeniu zaburzeń miesiączkowania podstawową zasadą jest wyeliminowanie przyczyny powodującej nieregularne cykle. Leczenie powinno być dostosowane do potrzeb każdej Pacjentki i nadzorowane przez lekarza ginekologa.
Bóle brzucha
Nasilone, powtarzające się czy też nietypowe bóle brzucha mogą być objawem schorzeń ginekologicznych. Częstym bólem brzucha u kobiet jest tzw. ból owulacyjny. Jest on zazwyczaj łagodny i przemijający, można go zwalczyć za pomocą dostępnych leków przeciwbólowych (paracetamol).
Miesiączka nieodłącznie wiąże się z dyskomfortem i niedogodnościami, jednak u niektórych kobiet ból w czasie okresu jest nad wyraz silny i nie pozwala im na normalną pracę czy naukę. Przypadłość taką nazywa się często bolesnym miesiączkowaniem. Bolesne misiączki leczy się lekami rozkurczowymi (np. NoSpa, Scopolan) oraz przeciwbólowymi (paracetamol, ibuprofen). Zwiększenie bolesności miesiączek powinno skłaniać do wizyty u ginekologa.
Innym rodzajem bólu, który może świadczyć o zmianach chorobowych, jest częsty i nasilony ból podczas stosunku seksualnego, występujący najczęściej z dodatkowymi objawami. Przyczyną bólu mogą być infekcje pochwy oraz przydatków (jajników i jajowodów), brak odpowiedniego nawilżenia pochwy, zaburzenia hormonalne oraz endometrioza. Każdy przypadek przewlekłego bólu w czasie stosunku płciowego powinien być skonsultowany z ginekologiem. Nasilony i niecodzienny ból wymaga kontroli lekarskiej.
Upławy
Zmiany charakteru wydzieliny pochwowej (konsystencji, koloru, ilości, zapachu) mogą być związane z infekcją pochwy, dlatego też wymagają sprawdzenia. Do najczęstszych infekcji pochwy należą grzybica oraz zakażenie Chlamydiami. Waginoza bakteryjna uważana jest obecnie za zaburzenie flory bakteryjnej pochwy, a nie infekcję. Zakażenia bakteriami rzeżączki czy wirusem brodawczaka (HPV) zdarzają się rzadziej.
W przypadku najmniejszych podejrzeń, co do możliwości wystąpienia infekcji przenoszonej drogą płciową skontaktuj się z ginekologiem. W takiej sytuacji konieczne jest zawsze leczenie obojga partnerów.
Problemy zdrowotne mogą wywierać niekorzystny wpływ na powstawanie pęcherzyków, owulację czy środowisko pochwy, prowadząc często do zmniejszenia szans na ciążę.
Odpowiednie rozpoznanie powyższych schorzeń i właściwy dobór leków są często konieczne przed rozpoczęciem starań o ciążę.
Inne schorzenia mogą być również przyczyną niepłodności kobiet. Poniżej przedstawiamy listę chorób, które mogą wpływać na niemożność zajścia w ciążę:
Zaburzenia hormonalne
Kobiecy cykl miesiączkowy jest kontrolowany przez wiele różnych hormonów. Zachwianie równowagi hormonalnej może prowadzić do różnych zaburzeń, które mogą być przyczyną niepowodzenia dojrzewania komórki jajowej, dojrzewania pęcherzyka lub braku owulacji. Jeżeli poziom ciałka żółtego jest niewystarczający nie dojdzie do zajścia w ciążę (niewydolność ciałka żółtego).
W skutek zaburzeń hormonalnych w niedoczynności tarczycy może dochodzić do podwyższania się poziomów prolaktyny i zaburzeń jajeczkowania. Przy stwierdzeniu nadczynności tarczycy plany związane z ciążą należy odłożyć do ustabilizowania się sytuacji. Leczenie powinien prowadzić endokrynolog w porozumieniu z ginekologiem.
Konflikt serologiczny
Najczęstszą przyczyną występowania konfliktu serologicznego jest niezgodność w zakresie czynnika Rh. Niezgodność serologiczna występuje, gdy grupa krwi kobiety jest ujemna (Rh-), a jej partnera dodatnia (Rh+). W takiej sytuacji w większości przypadków dziecko będzie miało grupę Rh+, wtedy też wytwarza się między dwoma ustrojami (matki i dziecka) niezgodność serologiczna. Matka zostaje uczulona przez krwinki swego płodu. Następuje dramatyczna sytuacja, w której w ustroju matki, bez jej świadomości, powstają przeciwciała do zwalczania krwinek dziecka. Przeciwciała powstające w surowicy matki przechodzą przez łożysko do płodu i niszczą częściowo jego krwinki przez ich zlepianie, a następnie rozpad.
Przeciwciała anty-Rh powstają u matki nie od razu. W pierwszej ciąży tworzy się tak mała jeszcze ilość przeciwciał, że nie zaszkodzą pierwszemu dziecku. Liczba ich wzrasta proporcjonalnie w następnych ciążach. Przerwanie ciąży uczula matkę bardziej niż poród. Z pierwszej i drugiej ciąży może jeszcze urodzić się dziecko zdrowe, choć od drugiej ciąży trzeba się już liczyć z możliwością wystąpienia objawów chorobowych. Matki nie muszą się nadmiernie niepokoić, gdyż tylko 15% ludzi obojga płci nie ma czynnika Rh w krwinkach. Stosunkowo niewielki procent kobiet ma ujemny czynnik Rh i nie u wszystkich z tych matek dochodzi do konfliktu serologicznego.
Choroby nowotworowe
Terapie nowotworowe bardzo często zmniejszają możliwość wytwarzania komórek jajowych (co zwykle jest jedynie przemijające). Niestety mogą też powodować niepłodność kobiet. Istnieją różne metody, aby zachować płodność w takim przypadku, np. kriokonserwacja oocytów.
Niektóre leki mogą również wpływać na kobiecą płodność. Należy upewnić się czy zażywane leki, np. te leczące przewlekłe schorzenia, nie wpływają negatywnie na cykl miesiączkowy lub nie stwarzają ryzyka we wczesnej ciąży. Większość leków, których używanie jest niekorzystne w czasie zachodzenia w ciążę, można zastąpić podobnie działającymi z innych, bezpiecznych grup.
Przewiń do góry